Strony Adopcyjne:
Jamniki
Owczarki Niemieckie
Sznaucery

Schroniska:
Schronisko w Krotoszynie
Schronisko w Józefowie

Fundacje i Stowarzyszenia:
Krakowskie Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami

Metamorfozy IV

NELKA - RAWICZ

FIGA pojechała do PORĘBY (niedaleko Katowic)

JEĹťYNKA - STANIEW

NIKI (teraz LUNA) - WARSZAWA

FRANIA - WARSZAWA

a tu po sterylizacji

NASZA CUDNA BUBA - 04.2012

Buba ma się bardzo dobrze. Jest wesoła i biega jak Ĺşrebak. Nadal chodzi za mną wszędzie, ale juĹź nie podrywa się jak chodzę po pokoju. Śpi w łóĹźku i siedzi na fotelu - zresztą jak pozostałe (trochę to niewychowawcze....ale miłe). Jest świetnym stróĹźem.
Dobrze trzyma się na spacerach po polach, nie odbiega daleko. Ostatnio chciała zaaportować mi kaczkę, która chodziła samopas po wsi (wyszarpnęła się z obroĹźy - w końcu to prawie wyĹźeł...hi, hi). Miłości i przytulania jej nie brakuje. Pozdrawiam wszystkich. M.K.
Zapomniałam dodać Ĺźe zawsze jak coś wsadzę w ogródku to Buba chodzi za mną i wykopuje....ma szczęście Ĺźe trafiła na taką wariatkę jak ja!

BAJKA POZDRAWIA Z RZESZOWA

 

SARA i MYSZA mieszkają w Mosinie, tu na wycieczce w górach

JEĹťYK (teraz FRODO) - RAWICZ

MAFI - KROTOSZYN

PREZES (obecnie MENTOS)- BIELSKO-BIAŁA

KAMA - CICHA GÓRA :)

Przesyłam obiecane zdjęcia Kamy. Nie są udane - ale zrobienie Kamie zdjęcia jest moĹźliwe tylko w dwóch sytuacjach; jak baaaardzo głęboko śpi i jest wyjątkowo zmęczona lub gdy przypadkowo ma się aparat akurat w ręce. W kaĹźdym innym przypadku kiedy idziemy po aparat Kama biegnie za nami i jest zbyt ruchliwa Ĺźeby uchwycić ją na zdjęciu. Kama doskonale dogaduję się z psami i kotami, chociaĹź bardzo pilnuje hierarchii w stadzie - koty są zdecydowanie na końcu łańcucha. Natomiast konie uznała za zdecydowanie wrogi gatunek - i z niewielkim dotąd skutkiem próbuje je odgonić. Jest grzeczna, nie brudzi w domu, bardzo szybko się uczy - za wyjątkiem spania w łóĹźku - ale tu trochę udaje, Ĺźe zapomniała, Ĺźe to nie jest jej legowisko i tak przypadkiem tu przysnęła korzystając z naszej nieuwagi. Nie jest wybredna, ale teĹź jedzenie nie wywołuje u niej przesadnej radości. Jest wyjątkowo czujna, kaĹźdy szmer uznaje za niepokojący sygnał i przybiega nas ostrzec - zazwyczaj o tym, Ĺźe kot zmienił fotel na którym sypia. Na spacery chodzi zupełnie luzem - wraca na zawołanie i sama pilnuje odległości od nas, nawet nie przesadnie wygórowanej. Lubi przebywać na dworze, często chce wychodzić na dwór albo posiedzieć na podwórku - przemieszcza się wtedy bez przerwy, ale tylko przed domem i nigdzie nie oddala, pod warunkiem, Ĺźe my w tym czasie grzecznie siedzimy w domu. Opcja odwrotna nie wchodzi w grę. Kama skacze na parapety i chce iść lub jechać z nami. Ja na szczęście pracuje na pół etatu, więc pies nie jest za długo sam. Zostaje albo w domu (na parapetach i tak nie zostały juĹź całe doniczki) albo w kojcu z reszta naszych czworonogów. Dla Kamy nie ma płotu nie do pokonania - rozgryza siatkę, wpycha się w szpary - próbuje biec za samochodem. Mamy nadzieję, Ĺźe jak trochę bardziej nam zaufa, to uwierzy za zawsze ktoś wróci i nie trzeba urządzać tak dramatycznych pościgów. Kama uwielbia jazdę samochodem - trochę marudzi, Ĺźe dla wszystkich trzech psów jest na tylnej kanapie mało miejsca, więc przesiada się na półkę i patrzy na resztę z góry. Jest uparta ale z umiarem, bystra, szybko się uczy, wyjątkowo zwinna i energiczna. Karmimy ja trzykrotnie przez to ciągłe kręcenie się trochę schudła. Chodzi za nami dniem i nocą, krok w krok, ale w sumie, za swojego Pana wybrała Andrzeja....... CóĹź, Ĺźycie nie jest sprawiedliwe - to przecieĹź ja ją wyszukałam i wybrałam......... Pozdrawiamy z Cichej Góry- Natalia, Andrzej & company.

SZARK (obecnie NEMO)

TEDI (obecnie LACKY)

Tedi dość szybko się do nas przyzwyczaił, choć pierwszą noc spędził na nieustannym przechadzaniu się po mieszkaniu, efektem czego następny dzień przespał cały.
 
Przez pierwsze ok. dwóch tygodni był czas poznawania się oraz ustalania między nami reguł – co wolno, co moĹźna czasami, a czego kategorycznie się zabrania. I tu czekało nas ogromne zaskoczenie, poniewaĹź Tedi w mig pojął wszystkie reguły – nawiasem mówiąc cwana bestia z niego, bo niektóre – jak wylegiwanie się na kanapie – potrafił przeforsować na swoją korzyść.
 
Ale nie wspomniałam skąd zmiana imienia....otóĹź drogi nasz pies nie reagował zbytnio gdy tak do niego wołaliśmy, poza tym uznaliśmy z mężem, Ĺźe zarówno dla niego jak i dla nas to nowy rozdział, wobec czego zmiana imienia to dobry pomysł. I tu pojawił się problem, bo kaĹźde z nas miało swoją wizję. Rozpoczęliśmy podawanie swoich propozycji i obserwowaliśmy reakcje psa. Poruszenie pojawiło się na imię Lacky i tak juĹź zostało:) Z biegiem czasu myślę, Ĺźe wybrał sobie trafne imię;)
 
Tak więc Lacky poznawał coraz lepiej nas, nasz tryb Ĺźycia i przystosowywał się do wszystkiego bez słowa skargi :P Spacery z nim były na początku nie lada wyzwaniem,niesamowicie ciągnął i szarpał na smyczy, widać było, Ĺźe potrzebuje troszkę swobody i nawet smycz o długości 5 m nie była w stanie spełnić jego oczekiwań. Po upływie ok. miesiąca Lacky dostał od nas kredyt zaufania i po raz pierwszy mógł pobiegać swobodnie. To był dla nas szok!!! Nigdy nie widziałam takiej radości u psa, biegał jak szalony z taką szybkością, Ĺźe prawie nie dotykał podłoĹźa. I w sumie tak jest do tej pory. W weekend wyruszamy na pola i tam moĹźe wyhasać się do woli. W swoich wędrówkach jest bardzo niezaleĹźny i samodzielny, aĹź czasami przyprawia mnie to o irytację, bo kompletnie ignoruje moje nawoływania, aĹź nie sprawdzi kaĹźdy zakamarek i napotkaną dziurę. Choć z drugiej strony doskonale go rozumiem, kaĹźdy potrzebuje chwili swobody i wolności;)
Teraz juĹź Lucky w pełni czuje się członkiem rodziny, wie Ĺźe to jest jego dom. Jest wspaniałym podróĹźnikiem, jazda samochodem nie sprawia mu Ĺźadnych problemów, w domu ma swoje ulubione miejsca do spania i swoje zabawki, nie psoci pod naszą nieobecność ani nie hałasuje. Zdawałoby się ideał! No niestety tak nie jest, jedyny problem to spacery z nim, gdyĹź jest bardzo agresywny w stosunku do innych psów, niestety Ĺźadnemu nie odpuści. Myślę, Ĺźe musi minąć trochę więcej czasu nim zobaczy, Ĺźe nie ma zagroĹźenia ze strony innych zwierzaków, albo po prostu z tego wyrośnie. A do tego czasu niestety musi męczyć się w kagańcu.
Rozpisałam się troszkę, choć nie ukrywam, że mogłabym jeszcze.......;)
Na zakończenie powiem jeszcze, że niesamowicie się cieszymy z mężem, że Lacky jest z nami, to musiało być przeznaczenie;D po prostu mieliśmy szczęście!!!

SONIA (obecnie NIRVANA) - CHODZIEĹť

Nirvana jest naszą słodyczą. Rozkochała nas w sobie. Jest grzeczna, choć już trochę rozpuszczona ;) Bardzo pilnuje domu. Nie boi się już mężczyzn, ale chcemy pojechać do psychologa bo bardzo źle znosi rozstania. Jak wracamy do domu, długo nie może się uspokoić. Ale poza tym jest bardzo radosna. Chetnie przynosi mi swoje zabawki, lubi się bawić. Na spacery chodzimy choć szarpie strasznie i reaguje agresją na inne psy. Na zimę kupiłyśmy jej 2 kurteczki bo bardzo marzła. W domu musimy ja przykrywać lekkim kocem bo lubi ciepło. Uwielbia być głaskana, przytulana, i wszystkim wciska swoje całuski. Bardzo się cieszymy że ją mamy :)

WRONKA (WINNIE) - HOLANDIA

BoĹźe Narodzenie.... decyzja została podjęta, tak, chce znów mieć psa. Poszłam na wcześniejszą emeryturę, będę więc miała czas dla psiaka w domu. Intensywna narada z moja rodzina, suczka czy pies, duĹźy czy mały, szczeniak czy dorosły itd., itd. Przemyślałam sprawę dobrze i... zaczęłam szukać. Poprzez moją siostrę trafiłam na stronę Fundacji DA i tam, znów za sprawą mojej siostry, na Wronkę (Winnie). Nie, właściwie nie trafiłam na nią..., ja sie po prostu nią zachwyciłam... Jej oczy, sierść, opis, tak, wiem, trudno to opisać, ale zachwyciłam się... Przespałam noc, a następnego dnia wiedziałam juĹź na pewno... chce bardzo adoptować Winnie. No i się zaczęło kręcić, w drugim tygodniu nowego roku zaadoptowałam psa, owszem, ale... Winnie była jeszcze w Polsce, i według planu miała przyjechać dopiero w lutym do Holandii. Kurcze, jak długo trzeba jeszcze czekać. A ja trochę niecierpliwa z tego zaciekawienia....
Na szczęście zadzwonił telefon, dzwoni Trudy: czy mogłabyś odebrać Winnie w najbliĹźszą sobotę (22 stycznia), zwolniło sie jedno miejsce w busiku. Tak, aleĹź oczywiście. Zadowolona jak nie wiem co i pełna oczekiwań jadę w niedziele do Apeldoorn i... bus juĹź był na miejscu, a Winnie juz “uwolniona” ze swojej klatki kenelowej i przekazana od razu mi. Trochę ogłupiała skakała wokół mnie i od razu poszłyśmy na krótki spacer. A potem krótkie poĹźegnanie i do domu... wygodnie w aucie wyglądamy przez okno. Wszystko poszło więc gładko....
Ale... następne 1,5 tygodnia było trochę mniej łatwe. Winnie dostała imię Yindie i przeszła kurs asymilacyjny. Siusiać i robić kupkę bardzo prosimy na dworze... Taaak, troszkę to trwało, zanim to pojęła :-). Nawet “przespałam” jedną noc koło niej, Ĺźeby poczuła się bezpieczniej. MoĹźe nie było to wg reguł właściwego postępowania, ale pomogło. Yindie nauczyła się mi ufać i znalazła swoje miejsce w domu. Dziękuje Trudy czyli mojej mającej doświadczenie z psami siostrze i córce, za wsparcie i porady w tym pierwszym tygodniu.
Tymczasem minęło 6 tygodni i jesteśmy bardzo zadowolone z siebie nawzajem. KaĹźdy dzień przynosi krok do przodu, w odkrywaniu siebie, przyzwyczajaniu sie do mieszkania, do innych psów (w sąsiedztwie) i do tych wszystkich zapachów, do róĹźnych tras spacerowych itd., itd. Moja mała dzielna polska Yindie zadziwia mnie ciągle swoimi mądrostkami i czasami kłopocikami. Moje mieszkanie juz uznała za swoje miejsce, swoja jamkę. Zostawanie w domu teĹź nie jest problemem, kilka razy piśnie, ale potem czeka po prostu, aĹź wrócę, a ona dostanie swoją nagrodę za pilnowanie domu. Spacerujemy sobie pysznie 4 razy dziennie i Yindie rozumie coraz lepiej holenderskie polecenia. No chyba Ĺźe do jej nosa dojdzie jakiś interesujący zapach, wtedy w tempie lotu “leci” na swoich super krótkich nóĹźkach gdzieś wzdłuĹź brzegu kanałku albo przez wysokie trawy. No to wtedy musze po prostu trochę zaczekać na nią.
Jaka ja jestem zadowolona z niej i jak dumna z nas, jest nam razem świetnie!!!!!
 
Dziękuję DA, Trudy i wszystkim, którzy przyczynili sie do przyjazdu Yindie do Holandii!!!!
 
Ucałowania od Cecile i Yindie

BUBA (obecnie DĹťUMA)

TOKAJ (obecnie TORRES) - MIERZĘCIN