Inka została adoptowana z naszego schroniska niecałe 2 tygodnie temu. Zamieszkała w Ostrowie Wlkp. Dzisiaj na spacerze o 10:00 rano pobiegła przed siebie nie reagując na wołanie. Niestety była odpięta ze smyczy.

Dodane przez: Magda

Dodane przez: Magda

Dzisiaj był pracowity dzień. Umówiliśmy się na wielkie sprzątanie pomieszczeń biurowych i zaplecza kuchennego. Prace zajęły nam kilka godzin. Niestety zapomnieliśmy o utwaleniu porządku na zdjęciach ;)

Sporo psiaków wyszło też na spacer z wolontariuszami, ale większość ze smutnymi minami, przesiedziała cały dzień w kojcach. Poniżej kilka zawiedzionych mordek:

KOKOS

KROPECZKA

KAJ

DIANKA

BILON
 

WERKA nadal boi się ludzi i najczęściej siedzi głęboko w budzie
 

Choć czasem można ją przyłapać na podglądaniu życia schroniskowego :). Werka pilnie potrzebuje domku, choćby tymczasowego.
 

KAJTUŚ rozchorował się. Zlitowała się nad nim Kamila, która zabrała go tymczasowo do domu. Będzie przebywał tam kilka dni, do momentu wyzdrowienia.
W tym czasie pilnie szukamy dla Kajtka domu stałego !
 

Do nowego domu w Koźminie Wlkp pojechał dzisiaj GREMLIN - dziękujemy :)))

Dwa czteromiesięczne kociaki PRALINKA i MORUSEK pilnie szukają domu !!!!!!!! Nie mamy gdzie ich umieścić, kociarnia jest w remoncie. Może znajdzie się choć dom tymczasowy??

Dodane przez: Magda

Dodane przez: Magda

W jednej z piwnic w bloku trzy miesiące temu okociła się kotka. Wczoraj jedna z wolontariuszek dowiedziała się, że kociaki zostaną otrute, mieszkańcy bloku nie życzą sobie „takiej zarazy”.

Czwórka kocich dzieci skazanych na śmierć w męczarniach tylko za to, że się urodziły. Pilnują ich dwie Panie dokarmiające ale nie mogą tam być 24 na dobę.

Pomóżcie uratować im życie. Pilnie potrzebne domy tymczasowe lub stałe, inaczej maluchy nie przeżyją !!!

Jeśli ktoś może pomóc, bardzo prosimy o kontakt - 725508483
 

Dodane przez: Magda

Dodane przez: Magda

Dodane przez: Magda

Dodane przez: Magda

Dodane przez: Magda

BERNARDYN
Fundacja Zwierząt Skrzywdzonych pisze:

Czasami więcej zrobimy sami będąc na miejscu, niż zgłaszając sprawę dalej i czekając. Każdy człowiek ma takie same prawo interweniowania w przypadkach znęcania się nad zwierzętami jak jakikolwiek podmiot prawny.

Dla organizacji to zwierzę jest jednym z bardzo wielu, o pomoc dla którego dzwonią lub piszą ludzie, a nie da się być wszędzie i czynnie reagować na każde zgłoszenie.

Przeciętna polska organizacja prozwierzęca to z reguły kilka osób, które starają się z obłędem w oczach zrobić więcej niż dyktuje zdrowy rozsądek. Są to ludzie, którzy z determinacją, kosztem własnego życia (rodzina, dom, życie prywatne...) próbują zaradzić chociaż części zła. Mają oni w swoich domach lub pod swoją opieką tyle zwierząt, że o ironio następne już nie robi różnicy. Opiekują się tymi zwierzętami, leczą, są przy nich gdy umierają, przyjmują pod swoje dachy kolejne, gdy nikt inny z powodów oczywiście „uzasadnionych” nie jest w stanie tego zrobić. Stopniowo stają się coraz mniej mobilni, gdyż każde wyjście z domu to pozostawienie bez opieki kilku, kilkunastu lub kilkudziesięciu zwierząt. Ale mimo tego jeżdżą do schronisk, reagują na najbardziej drastyczne zgłoszenia, interweniują, są na policji, w sądzie, w gminie i oczywiście muszą istnieć również w necie, bo tego wymaga od nich społeczeństwo.

Problemy finansowe są stałym elementem, bez względu na to, co się niektórym wydaje. „Organizacja” brzmi wzniośle, ale pamiętajmy, że za każdą z nich stoi kilka osób, takich samych jak my wszyscy, mogących zrobić to samo, co każdy, ani mniej ani więcej. Ci ludzie robią jednak znaczenie więcej niż przeciętna osoba.

Większość „działaczy prozwierzęcych” to wolontariusze, czyli wszystko to, czego wymaga od nich społeczeństwo, robią za darmo, po godzinach swojej pracy, zawalając swoje życie prywatne. Oczywiście są różne organizacje, jedne lepsze, inne gorsze, różnie „ludzie mówią”. My mamy szczęście znać jedynie te, w których życie każdego wolontariusza podporządkowane jest zwierzętom.

Dlaczego o tym piszę? Wydaje mi się, że społeczeństwo ma małą świadomość tego, jak wygląda to wszystko „od kuchni”. Gdy kolejny raz jakaś fundacja, stowarzyszenie, towarzystwo odmówi jechania np. w drugi koniec Polski i zajęcia się kolejnym zwierzęciem, to pamiętajmy, że być może ci ludzie nie mają już siły ani możliwości, ani pieniędzy, ani warunków, żeby w danej chwili spełnić Państwa oczekiwania. Może osoba, która odmawia zareagowania na czyjeś zgłoszenie jest chora, może choruje ktoś bliski, może ma masę innych problemów, o których nie będzie przecież nikomu obcemu mówiła...

Dodane przez: Magda